W celu poprawienia zdolności separacyjnej metody RS, zmieniono zestaw zmiennych wejściowych do algorytmu. W dotychczasowych rozważaniach posługiwano się tymi samymi zmiennymi, co w metodzie cięć (patrz rozdz. 5.3). W dalszej analizie użyto dwóch zestawów zmiennych:
Rozkłady wszystkich sześciu zmiennych znajdują się w dodatku D.
W analizie wykorzystującej zmienne A, B i C użyto komórki V = 15 × 0,1 × 300, natomiast w przypadku zmiennych E, F i G wielkość komórki V wyniosła V = 10 × 300 × 1. Otrzymane tą metodą dwa rozkłady zmiennej D przy statystyce 12000 przypadków MonteCarlo przedstawiono na rys. 5.29.
Rysunek 5.29: Rozkłady D dla zmiennych wejściowych A, B i C (lewy) oraz E, F i G (prawy) metody RS (12000 przypadków MC)
Po dobraniu cięć tak, aby efektywności były identyczne z metodą cięć (czerwone strzałki na 5.29), otrzymane rezultaty zamieszczono w tablicy 5.2.
Tablica 5.2: Porównanie mocy separacji S, czystości i efektywności dla różnych zestawów zmiennych wejściowych metody RS
|
Na podstawie tablicy 5.2 widać, iż średnie czystości są w granicach błędów porównywalne. Podobnie moc separacji SCC. Wartość SNC jest nieznacznie większa dla zestawu zmiennych E, F i G.
Drugim sposobem poprawienia wyników separacji jest bezpośrenia ingerencja w kod programu Range Searching i jego zmiana. Wykorzystano zmodyfikowaną wersję programu, w której wielkość komórki V zmienia się, kiedy liczba przypadków znajdujących się w jej wnętrzu jest niewystarczająca do otrzymania wiarygodnej wartości prawdopodobieństwa D. Wówczas komórka ta zostaje powiększona od wielkości domyślnej (u nas V = 0,3 × 15 × 15000) do wielkości mieszczącej przynajmniej 25 przypadków wzorcowych MonteCarlo typu CC i NC z osobna. Dokłady opis zmiany programu znajduje się w dodatku C.
Otrzymany na podstawie zmodyfikowanej metody RS rozkład zmiennej D przedstawiono na rysunku 5.30.
Rysunek 5.30: Rozkład prawdopodobieństwa D znalezienia przypadku CC/NC dla około 57000 przypadków MC dla zmodyfikowanej metody RS
Uzyskane wartości mocy separacji, czystości i efektywności wynoszą:
Pełne wykresy Pur i Eff w zależności od energii przedstawiono na rysunku 5.31.
Rysunek 5.31: Wykresy czystości i efektywności w zależności od energii dla selekcji CC (górny) i NC (dolny) dla zmodyfikowanej metody RS (57000 przypadków MC). Na dwóch górnych rysunkach czerwonymi punktami przedstawiono czystość i efektywność CC oficjalnej selekcji MINOS'a [12]
W tabeli 5.3 zamieszczono wyniki wszystkich pięciu selekcji: metody cięć, metody RS podstawowej i zmodyfikowanej oraz metody RS z dwoma innymi zestawami zmiennych. Wszystkie zamieszczone wartości podane są dla jednakowych efektywności wynoszących EffCC=91% i EffNC=71%.
Tablica 5.3: Porównanie wyników wszystkich pięciu selekcji: metody cięć, metody RS podstawowej i zmodyfikowanej oraz metody RS z dwoma innymi zestawami zmiennych
|
Na rysunku 5.31 przedstawiono oficjalne wyniki metody selekcji CC eksperymentu MINOS (czerwone punkty, wykresy górne) na tle czystości i efektywności zmodyfikowanej metody RS (małe niebieskie punkty). W przypadku czystości CC otrzymano lepszy rezultat dla metody RS poniżej 1,5 GeV. W przypadku efektywności zmodyfikowana metoda RS daje wyższe wartości dla energii większej niż 2 GeV, czyli dla większości przypadków. W pozostałych przedziałach energetycznych lepsza okazała się selekcja oficjalna. Daje ona średnie wartości czystości i efektywności CC równe EffCC=87% i PurCC=97% [12]. Oficjalna analiza przypadków typu NC w eksperymencie MINOS jest jeszcze w trakcie powstawania.
Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy 5.3 wszystkich pięciu przeanalizowanych metod, widać przewagę metody RS nad metodą cięć. Najlepszą metodą wydaje się być RS w oparciu o zmienne EFG.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.